محمد حسین برازجانی
| شناسنامه | |
| سال 1249 ه.ش | تولد |
| سال 1319 ه.ش | درگذشت |
| امامزاده عبدالله | آرامگاه |
| ایرانی | ملیت |
| اسلام | دین |
| شیعه | مذهب |
| حوزوی | تحصیلات |
| نجف علی | والدین |
زندگی نامه
تولد
شیخ محمدحسین برازجانی معروف به مجاهد، در سال 1249 ه.ش در برازجان بوشهر متولد شد. پدر وی نجف علی مبارز جنوب در جنگ جهانی اول بود.از ۱۲۱۶ تعدادی از روحانیون شیعه بحرین، به ایران مهاجرت کردند و در مناطق جنوب ایران ساکن شدند. شیخ محمد حسین، از اعقاب شیخ یوسف، از روحانیان مهاجر و از مشایخ قریه ماحوز بحرین بود.درگذشت
برازجانی اواخر عمر خود را در تهران به سر برد و در هفتاد سالگی درگذشت و در امامزاده عبدالله به خاک سپرده شد. شیخ محمد حسین 10 سال آخر عمر را به حکم رضا شاه به حالت تبعید در تهران گذراند.سمت و فعالیت ها
تحصیلات
برازجانی در نجف تحصیل کرد. میزان تحصیلات او جز به تقریب و گمان معلوم نیست. او پس از علم آموزی به برازجان بازگشت و به وظایف شرعی پرداخت. وی به سبب مقام روحانیش، میان مردم دشتی و دشتستان و برازجان، محترم بود.فعالیت های سیاسی
با شروع جنگ جهانی اول و درگیریهای منطقه جنوب، اهمیت این روحانی و نقش او در مبارزه با انگلیسها در منطقه آشکارتر شد. تحریک عشایر جنوب برضد انگلیسها که واسموس، جاسوس آلمانی، عامل آن بود، حمایت والی فارس از واسموس و قطع خطوط تلگراف جاسک و چاه بهار و نیز طرفداری افسران ژاندارمری از آلمانها، انگلیس را به اعتراض به دولت ایران واداشت و سرانجام در فرصتی مناسب، در مرداد ۱۲۹۴/اوت ۱۹۱۵، قوای انگلیس بوشهر را اشغال کرد.پس از اشغال بوشهر، احساسات ضد انگلیسی مردم شدت بیشتری یافت و عشایر جنوب به رهبری رئیس علی دلواری به نبردهای تعرضی با نیروهای انگلیس پرداختند.در همین زمان، آیت الله محمد تقی شیرازی در نجف برضد متفقین اعلام جهاد کرد و برازجانی بر همین اساس، به یاری رئیس علی دلواری شتافت. دامنه این قیام تا شیراز گسترش یافت و برازجان به دلیل موقعیت خاص سوق الجیشی ـ یعنی قرار گرفتن میان شیراز و بوشهر ـ مرکز تجمع آزادی‌خواهان و مأمن نیروهای درگیر در جنگ جنوب شد.
علی کازرونی، غضنفر السلطنه (ضابط برازجان)، اخگر (دکتر ژاندارمری)،. . . و برازجانی برای کمک به نبرد جنوب، در برازجان شورایی تشکیل دادند که در آن پس از خواندن نامه های مجاهدان و مخالفان، رهنمودهای لازم را می‌دادند و از خانهای منطقه می‌خواستند تا رئیس علی را در جنگ یاری دهند. نخستین کسی که به در خواست آن‌ها پاسخ مثبت داد، شیخ حسین چاه کوتاهی بود. در پی کوششهای برازجانی برای کمک به نهضت جنوب و به دلیل اهمیت او در منطقه، کاکس، وابسته نظامی انگلیس در بوشهر، طی نامه ای از او باز خواست کرد، اما شیخ با استناد به فتوای علمای نجف، به کاکس پاسخ داد و رئیس علی نیز در تأیید آن، نامه ای مفصل و ستایش آمیز برایش فرستاد.
در اثنای جنگ جنوب، رئیس علی دلواری کشته شد، و برازجانی در نامه تسلیتی که به شیراز فرستاد، از آیت الله میرزا ابراهیم، برای فرزند رئیس علی تقاضای سمت افتخاری کرد و میرزا ابراهیم به لقب بهادرالسلطان داد. مبارزه جنوب همچنان ادامه یافت تا آن‌که انگلیسیها در ۱۳۳۵/۱۹۱۷ بر برازجان مسلط شدند. پس از پایان جنگ، برازجانی به زادگاه خود بازگشت. و غضنفرالسلطنه، خان برازجان، نیز که در کوه های اطراف برازجان به سر می‌برد، با گرفتن تأمین به آن شهر رفت. اما به خاطر حکومت مرکزی میان آن دو اختلافاتی بروز کرد.
در ۱۳۰۷ ه.ش که غضنفرالسلطنه به بوشهر احضار و بازداشت شد، اقوام غضنفرالسلطنه برازجانی را عامل بازداشت می‌دانستند، و پس از بازگشت او به عنوان حاکم برازجان، به خانه برازجانی حمله کردند تا او را به قتل برسانند. در این حمله، شیخ جان سالم به در برد، اما خانه اش غارت شد. در ۱۳۰۸ ش غضنفرالسلطنه، بر حکومت مرکزی طغیان کرد و از پرداخت مالیات بیشتر به دولت سرباز زد. برازجانی در این حرکت با او همراهی نکرد تا آن‌که قوای دولتی، غضنفرالسلطنه را به قتل رساندند.
منابع:
1. وکی پدیا
2. ویکی فقه
3. بنیاد ایران شناسی
